Οι φλεγμονές του κόλπου και του αιδοίου αποτελούν συχνό ιατρικό πρόβλημα, που αναστατώνουν την καθημερινότητα της γυναίκας, καθώς αυτή καλείται να αντιμετωπίσει πολλά και δυσάρεστα συμπτώματα. Οι αιδοιοκολπίτιδες επίσης, προκαλούν ανησυχία στη γυναίκα για το «τι έχει» ή «τι κόλλησε», εάν θα γίνει χειρότερο, εάν θα προκληθούν συνέπειες στο γεννητικό της σύστημα, κλπ.

   Οι αιδοιοκολπίτιδες μπορεί να εμφανιστούν με διάφορα συμπτώματα, αναλόγως της αιτίας που τις προκαλεί, και είναι πολλές φορές ανεπαίσθητα, ενώ καμιά φορά έντονα και βασανιστικά. Κάποια από αυτά, είναι τα εξής: Κνησμός (φαγούρα), πόνος της περιοχής, αίσθημα καύσου (τσούξιμο), πόνος και δυσκολία κατά την ούρηση, ξηρότητα, πόνος κατά τη σεξουαλική πράξη, ερυθρότητα (κοκκίνισμα) της περιοχής ή οίδημα αυτής (πρήξιμο), οσμή, ή και απλά έκκριση λίγο μεγαλύτερης ποσότητας υγρών.

   Τα πιο συχνά παθογόνα αίτια των κολπίτιδων που ανευρίσκονται στις καλλιέργειες, είναι: Μύκητες, E-coli (κολοβακτηρίδιο), διάφορα εντεροβακτηριοειδή, στρεπτόκοκκος, Gardnerella vaginalis, τριχομονάδα, μυκόπλασμα, ουρεόπλασμα, χλαμύδια, ενώ κάποια λιγότερο συχνά είναι η ψευδομονάδα, ο πρωτέας, κλπ. Από αυτά, το ουρεόπλασμα και το μυκόπλασμα είναι συχνά επίμονα και ίσως να χρειάζονται παραπάνω από μία απανωτές θεραπείες για να θεραπευθούν. Η θεραπεία σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και εξαρτάται από το αίτιο που προκάλεσε τη φλεγμονή. Κάποια από τα παραπάνω μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας με ενδεχόμενες συνέπειες. Επίσης κάποια από αυτά, υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουν σοβαρές καταστάσεις σε περίπτωση που υπάρχει εγκυμοσύνη και καλό είναι να αντιμετωπίζονται πριν μια γυναίκα μείνει έγκυος.  

   Τα αίτια μιας κολπίτιδας μπορεί να είναι είτε η μετάδοση από άλλο άτομο σεξουαλικώς ή από τουαλέτες ( συνήθως δημόσιες) κάποιου παθογόνου οργανισμού, είτε η ανάπτυξη λόγω διαταραχής της κολπικής χλωρίδας, της φυσικής άμυνας δηλαδή του κόλπου. Η διατάραξη και η αλλαγή της κολπικής χλωρίδας μπορεί να συμβεί σε παθολογικές καταστάσεις του οργανισμού, όπως κάποια απλή ίωση ή φλεγμονή, Σακχαρώδη Διαβήτη, Αυτοάνοσα νοσήματα, νεφρικές ή ηπατικές νόσους, άγχος – στρες, κούραση, κακή διατροφή, κλπ. Επίσης μπορεί να συμβεί σε περίπτωση κακής υγιεινής της περιοχής, ή από υπερβολική «καθαριότητα» της περιοχής, με συχνές πλύσεις με αντισηπτικά ή μη συμβατά καθαριστικά, ή και κολπικές πλύσεις.  

   Κάθε γυναίκα που αισθάνεται ότι άλλαξε κάτι στη γεννητική της περιοχή, καλό θα είναι να προσφεύγει στον Γυναικολόγο της και να γίνεται καλλιέργεια κολπικών υγρών, για να βρεθεί το αίτιο που προκάλεσε την αιδοιοκολπίτιδα. Έτσι, αναλόγως της αιτίας, θα πάρει και την κατάλληλη θεραπεία και η ίδια, αλλά και ο σύντροφος, για να μην υπάρχει συνεχής μετάδοση από τον έναν στον άλλο. Είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί, ότι πολλοί από τους παθογόνους μικροοργανισμούς που προκαλούν κολπίτιδα, μπορούν να μεταδοθούν ακόμη κι όταν ένα ζευγάρι χρησιμοποιεί προφυλακτικό, κυρίως βέβαια όταν δεν χρησιμοποιείται σωστά.  

   Συχνή εξέλιξη μιας αιδοιοκολπίτιδας, συνήθως όταν δεν αντιμετωπίζεται σωστά, είναι η τραχηλίτιδα και διακρίνεται σε οξεία και χρόνια. Σε αυτή την περίπτωση, συμπτώματα που μπορεί να έχει μια γυναίκα είναι οι αυξημένες κολπικές εκκρίσεις, ο πόνος χαμηλά στην κοιλιά κατά την επαφή, η ροή αίματος κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά τη σεξουαλική επαφή (μικρής ή και πιο μεγάλης ποσότητας), κλπ. Η διάγνωση γίνεται κατ’ αρχήν με την επισκόπηση του τραχήλου από το Γυναικολόγο, ο οποίος στη συνέχεια θα κάνει λήψη υγρών για καλλιέργεια. Η θεραπεία και εδώ δίνεται ανάλογα με το αποτέλεσμα.  

   Σε επίμονες και σε χρόνιες τραχηλίτιδες, η θεραπεία μπορεί να παραταθεί, ή και να γίνουν παραπάνω κύκλοι θεραπείας, ενώ δεν είναι και σπάνια η ανάγκη για καυτηριασμό του τραχήλου. Ο λόγος που πρέπει να δίνεται τόση προσοχή στη διάγνωση και θεραπεία, είναι γιατί υπάρχουν επιπλοκές, κυρίως της χρόνιας τραχηλίτιδας, στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας και στη γονιμότητά της. Το συχνότερο λάθος που γίνεται πολλές φορές από τις γυναίκες, είναι να παίρνουν μόνες τους κάποιες τοπικές θεραπείες με κολπικές κρέμες ή υπόθετα, που συνήθως αυτά βελτιώνουν τα συμπτώματα, αλλά πολύ σπάνια θεραπεύουν το αίτιο της κολπίτιδας – τραχηλίτιδας. Το αποτέλεσμα είναι να εξακολουθεί να υπάρχει ο παθογόνος οργανισμός στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας, χωρίς τόσο έντονα συμπτώματα πια ώστε να γίνεται αντιληπτός, ενώ μπορεί να προκαλέσει τις γνωστές συνέπειες και επιπλοκές.